عادتهایی که نباید از نقی، ارسطو و بهتاش یاد بگیریم
تاریخ انتشار: ۱۶ فروردین ۱۳۹۹ | کد خبر: ۲۷۴۶۶۳۱۰
روزنامه خراسان نوشت: در پایتخت شش میبینیم که پسر بزرگ خانواده، نقش مادرش را به رسمیت نمیشناسد و معمولا با او محترمانه صحبت نمیکند. بهتاش به دلیل عصبانیت، سرش را به دیوار میکوبد و به ارسطو لگد میزند. در این سریال درباره مواد مخدر بهراحتی صحبت میشود و خاصتر اینکه صحنه خشونت باری نمایش داده میشود که بهبود به دلیل سندروم دست بیقرار، دوبار ارسطو را از گردن روی دستش میگیرد!
یکی از آسیبهای نمایش خشونت در تلویزیون این است که مخاطب یاد میگیرد بهجای تجربه هیجانهایش، آنها را بهطور افراطی تخلیه کند! یعنی اگر عصبانی است، بهجای پردازش شناختی و هیجانی، آن را در لحظه، با شدیدترین حالت ممکن تخلیه کند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
رسانه در جایگاه یک الگو، میتواند باعث ترویج یا بازداری برخی از رفتارها شود. تکرار شوخیهای پرخاشگرانه در سریال، اصل «بازداریزدایی» را تقویت میکند؛ یعنی زمانی که فرد، کاری را انجام میدهد بدون آنکه با پیامد نامطلوب آن مواجه شود. در این صورت، ترس بیننده از انجام همان رفتار، کم یا خنثی میشود.
بنابراین مخاطبی که کنایههای بیشمار شخصیتها را میشنود، احتمالاً با خودش میگوید گفتن این حرفها نهتنها بد نیست بلکه خندهدار هم هست! بیآنکه در رفتارهای روزمرهاش به پیامد رفتار و احساسی که در فرد مقابل ایجاد میکند، بیندیشد. از ارزیابیانتقادی کمک بگیرید البته همه به یک اندازه از رسانه الگو نمیگیرند. به کمک «ارزیابی انتقادی» میتوانید از خودتان بپرسید آیا خندیدن به هر چیزی درست است؟
آیا جمله پرتکرار ارسطو که میگوید «من یه حبسیام، کسی که حبس رفته همیشه یه ساک آماده گوشه خونه داره!»، کارکرد خوبی در جامعه دارد؟ صحنه خشونتبار خفه شدن ارسطو، چه تأثیری روی بچهها دارد؟ اگر نقش فرهنگسازی تلویزیون برایتان جدی نیست، به این مثل دقت کنید که سالها پیش، دعوای بررهای در روستای خیالی برره، باعث شد تا برخی دانش آموزان با تقلید از همین دعوا، در مدرسه به همدیگر آسیب بزنند! عادت به پنهانکاری و دروغگویی اعضای خانواده، تیغ زدن دیگران توسط بهتاش، مصرف و جابه جایی مواد هم تعدادی از مثالهایی هستند که نشان میدهند شاهد ضدهنجار در تلویزیون هستیم.
بنابراین ممکن است کودکان و نوجوانان با تماشای پایتخت، بهجای فراگیری هنجارهای کارآمد، رفتارهای ناسالم را درونی کنند و رفتارهای هنجارشکنانه هم در خزانه رفتاری بزرگسالان، تقویت شود. عادتهایی که سم ارتباط هستند تکیهکلامها، به دلیل ساده و کوتاه بودنشان میتوانند در مکالمههای روزمره، بهطور تکراری استفاده شوند و تأثیر بگذارند.
رفتار کنایهآمیز و تکیهکلامهای گزنده، بهمرورزمان تبدیل به عادت میشوند؛ در نتیجه افراد بدون هیچ پردازش ذهنی از آنها در ارتباطشان استفاده میکنند. یکی از نیازهای طبیعی در هر ارتباطی، نیاز به «احترام» است. عادتهای ناسالمی مثل کنایه زدن، باعث میشود نتوانیم نیاز مخاطبمان را به رسمیت بشناسیم و با آنها به شکل مستقیم حرف بزنیم. ممکن است بیاحترامی را معادل صمیمیت بگیریم و با ارجاع اشتباه به سریال و گفتن این جمله که (تو پایتخت هم همینها رو میگفتن)، نیاز به احترام و هیجان ناخوشایند طرف مقابل را نادیده بگیریم. سخنی با والدین چگونه تأثیرات منفی سریالها را کاهش دهیم؟ قبل از هر چیز باید توجه داشت نوجوانها که در مسیر الگوپذیری، تندتر از بقیه حرکت میکنند را نمیتوان با رفتارهای قهرآمیز از تماشای محتواهای مختلف آن هم در تلویزیون منع کرد اما کار ساده و مهمی مثل «گفتوگو»، کمک میکند تا بتوانید بهدوراز هر تعصبی، درباره یک مجموعه تلویزیونی حرف بزنید.
تمرین خوبی است که با حرف زدن، سعی کنیم از حالت یک بیننده منفعل، به مخاطب فعالی تبدیل شویم که توانایی ارزیابی دارد. بعد از پایان سریال، از فرزندتان بپرسید که چه هیجانی دارد، درباره دیالوگها چه نظری دارد، اگر قرار بود او نویسنده سریال باشد چه چیزهایی را تغییر میداد؟ راه دیگر این است که ارتباط خودتان را با سازندگان مجموعههای تلویزیونی حفظ کنید و در شبکههای اجتماعی، حتماً به آنها بازخورد دهید. شما بهعنوان بیننده حق دارید نظرتان را بگویید و کمک کنید برنامهسازان، با بازنگریهای مفید، کار خودشان را اصلاح کنند.
منبع: الف
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.alef.ir دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «الف» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۷۴۶۶۳۱۰ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
ماجرای حاشیه اخیر سریال کیانوش عیاری چیست؟
در روزهای اخیر خبرهایی مبنی بر بازگشت سریال «۸۷ متر» کیانوش عیاری به تلویزیون دست به دست شد؛ در حالی که مدیران سازمان صداوسیما اعلام کردهاند خبر جدیدی مبنی بر پخش این سریال از تلویزیون وجود ندارد و بر همان تصمیم قبلی یعنی توافق با یکی از پلتفرمها برای انتشار هستند.
علت گمانهزنیهای جدید دربارهی آخرین وضعیت سریال کیانوش عیاری، گویا گفتههای خود این کارگردان در یکی از برنامههای رادیویی بوده است. عیاری دربارهی وضعیت نامعلوم پخش سریال «۸۷ متر» توضیح داده بود: «خود ما هم نسبت به این سریال سردرگم بودیم اما احتمالا تکلیف مشخص و از تلویزیون پخش میشود.»
با این حال طبق پیگیریهای ایسنا از مرکز سیمافیلم، اعلام شده است که سیمافیلم نکته جدیدی برای پخش این سریال ندارد و همان موضع قبل را در قبال نحوه پخش «۷۸ متر» دنبال میکنند.
مسوولان سیما سال گذشته بعد از این اعلام که برای پخش آخرین سریال کیانوش عیاری تصمیمی ندارند و در پی به توافق رسیدن با پلتفرمها برای پخش سریال «۸۷ متر» هستند، خبری از جزئیات پخش ـ اینکه کدام پلتفرم و چگونه ـ اعلام نکردهاند.
مهدی نقویان، رییس سیمافیلم اعلام کرده بود که سریال «۸۷ متر» قرار است در یکی از پلتفرمها به پخش برسد.
ضمن اینکه کیانوش عیاری امروز در گفتوگویی با ایسنا دربارهی ماجرای پخش سریالش از تلویزیون اینگونه توضیح داده است: من دربارهی پخش این سریال هیچ چیزی نمیدانم و فقط از طریق یکی از رسانهها خبردار شدم که قرار است این اتفاق بیفتد. حالم خوب نیست و اساسا فرصتی برای پیگیری وضعیت پخش سریالم ندارم.
در حالی که بسیاری از بینندگان تلویزیونی پخش سریال «۸۷ متر» به کارگردانی کیانوش عیاری را در سال ۱۴۰۰ انتظار میکشیدند، در نهایت این سریال در جدول پخش برنامههای تلویزیونی آن سال قرار نگرفت و پخشش به سال بعد موکول شد اما سال ۱۴۰۱ هم خبری از پخش این مجموعه نبود که در نهایت اعلام شد اصلا قرار نیست سریال عیاری روی آنتن صداوسیما برود.
سریال «۸۷ متر» سال ۹۵ کلید خورد و بعد از وقفههای چندباره در روند تولید که پارهای از آن به کمبود بودجه نسبت داده شد و بخشی از آن به مشکل کرونا، در نهایت زمستان ۹۹ بود که عیاری موفق شد تصویربرداری سریالش را به اتمام برساند.
ساخت این سریال تسویه حسابی مالی محسوب میشد با تلویزیون؛ در حقیقت کیانوش عیاری «۸۷ متر» را ساخت تا بدهیاش را به صداوسیما بپردازد.
عیاری پیشتر در گفتوگویی با ایسنا در پاسخ به اینکه آیا «۸۷ متر» سریال دلخواهش بوده، گفته بود: «فکر میکنم با توجه به صحنههایی که داریم، گیرایی خاصی وجود دارد و قرار هم بوده داشته باشد؛ بنابراین اگر اتفاقی غیر از اینها بیفتد، می تواند یکی از اتفاقات خیلی نادری باشد که گاهی اوقات رخ میدهد. تمام سرمایهگذاریها در هالیوود بر اساس روال معمول فیلمهای تاریخی در مورد فیلم «کلوپاترا» اعمال میشود، با همان کارشناسان، همان پول و همان امکانات و همان استعدادها، اما به ناگاه فیلم کمپانی خودش را ورشکست میکند؛ اینها استثنائاتی است که در حرفهی پیچیدهی فیلمسازی موجود است.»
کیانوش عیاری کارگردان باسابقه سینما و تلویزیون تاکنون چهار سریال ساخته است که «خانه به خانه» (۱۳۷۵)، «هزاران چشم» (۱۳۸۰)، «روزگار قریب» (۱۳۸۶ـ ۱۳۸۱) و «۸۷ متر» را شامل میشود. در پرونده کاری این هنرمند ساخت سریالی برای شبکه نمایش خانگی به چشم نمیخورد.
این کارگردان باسابقه در پاسخ به اینکه آیا در طول این سالها به سریالسازی در شبکهی نمایش خانگی هم فکر کرده است، گفته بود که این شرایط است که میتواند تعیینکننده باشد و نمیتوان با قاطعیت گفت دوست دارم یا نه.
بازیگرانی چون علی دهکردی، مهران رجبی، شهین تسلیمی، فریده سپاه منصور، محمد بحرانی، داریوش کاردان، زنده یاد علی انصاریان، حسین سلیمانی و فریبا کامران در سریال «۸۷ متر» ایفای نقش کردهاند.
در خلاصه داستان «۸۷ متر» آمده است: علیرضا پوردوانی به همراه همسر، دو دختر و پسرش خانه ای را از یک فروشنده به نام فرج ناصری خریداری می کنند اما روز اسباب کشی متوجه می شوند که خانه به فرد دیگری به نام محسن خلیلی فروخته شده است. محسن به همراه پسر، همسر و دو دخترش صبح زودتر از پوردوانیها به خانه رسیده اند و وسایلشان را در خانه گذاشتهاند اما با رسیدن خانواده پوردوانی ماجرای کلاه برداری مشخص می شود.
انتهای پیام